Umut Prensi

Seni bekliyorum
Biliyorum bir gün koşar adım geleceksin
Seni bekliyorum çünkü sen benim ruh eşimsin
Eldivenimi kaybettiğim zamanki arayışım gibi
Gözlüğümü nerede bıraktığımı unutup
Dakikalarca arayışım gibi
Seni arıyorum herkeste
Aslında herkesin içindeki her şey sensin
Sonra yanlış limanlar, yanlış insanlar
Bekleyiş olmadığını fark edemediğim bekleyişler
Sarıyor kalbimi
Yara alıyorum
Yaralanıyorum
Onların hiçbiri sen değil
Ama bak kalbim yara alsa da
Ben hâlâ çok temizim
Ellerim
Gözlerim
Ruhumun can parçası sana ait olacak
Dilersen hep ömürlük
Yanlış insanları sen sanıyorum
Aslında hepsini sen sayıyorum
Yalnızlığıma bile sıkı sıkıya tutunuyorum
Belki o da sensin
Gözlerini ve en önemlisi yüreğini bile henüz tanımıyorum
Şiirlerimin kapısı yan rollerdeki insanlara açıktı
Kalbimin kapısını ömürlük sana açıyorum
Ellerim de bekliyor;
En çok yüreğim
Yoksa sen de beni mi bekliyorsun?
İki kişiye bir beklemek uyar mı?
Bekleyişlerimizi tokuşturalım hep bir bütün olsunlar
Beni bekliyorsun sen de
Bunu biliyorum
Günü belli değil
Saati hiç belli değil
Mekânı muammanın başrolü
Yine de bir bekleyiş var içimde
Yanılgılarımın tek gerçeği sensin biliyorum
Beni öyle çok, öyle gerçek seveceksin ki
Senden önceki yaralarım merhemini bulacak
Senden önceki sevda sanrılarım güldürülerin kahramanı olacak
Senden önceki yaşamım değersiz
Seninle başlayan yaşamım hep can olacak
Mutluluk olacak
Kendime sarılsam bile sen kokacak...