Umut Türküsü

Bakma öyle melul mahzun...

Aç kollarını kucakla milyonları.

Dağlarda çoban ateşleri yanıyor.

Önder ol onlara, yol yordam göster.

Ürpertici bir çakalı milyonlarca Kangal boğacak durumda, güven...

Kaldır kaşlarını, aç gözlerini.

Alnında kırışıklar yer etmesin.

Gülsün yanaklar, açılsın dudaklar gül yaprağı gibi.

Bahar geldi, açtı çiçekler...

Duymaz mısın ıtırları?

Can geldi toprağa, taşa, kurda, kuşa.

Uyandı börtü böcek.

Gelincik tarlaları boy boy uzanmış, alın morun beyazın üstüne.

Arılar bal yapmaya vızıldaşır, oğul verir hevenk hevenk.

Bataklıkta boğulacak sineklere inat!

Eğme başını mor menekşe misali.

Bak uzaklara, dağlara, kırlara...

Kar altında filizlenen çiğdemsin sen.

Senin iki tomurcuğun serpilip boy atıyor günden güne.

Korkma!

"Her Şey Çok Güzel Olacak!"

Duymuyor musun ormandaki uğultuyu?

Kıpırdıyor öbek öbek yere düşen iğneli çam yaprakları, altındaki mantarlardan..

Dallardaki hışırtı onların muştucusu!

Kozalaktan atılan fişekle yeşillenmiş sedirler, irili ufaklı serpilmişler dört bir yana.

"Kurtuluş yok tek başına! Ya hep beraber, ya hiç birimiz!"

Sular akıyor pınarlardan gürül gürül.

Bir alageyik su içmeye gelmiş.

Saçını tarıyor salkım söğüt.

Gerneşiyor ulu çınar, açmış kollarını: "Gelin!" diyor, "Gelin, gölgemde toplanın."

Yolcusuyuz biz bu yolun...

Sen, ben, hepimiz..