Umutlar Başka Bahara Kaldı

Acı acı rüzgar eser
Savurur yerdeki karı
Savurur umutları
Ayşe gelin çaput bağlar ağaca,
döl düşsün diye rahmine
gelecek baharda.
Kınalı eller çorap örer
Gurbete giden yare.

Koca ninem yün eğirir
Örekesi elinde
Saçından daha beyaz
daha pamuk,
Tarlasından daha kara kuru elleri
öpülesi

Memiş dayı kahve kaynatır
Bakır cezvede
Umutlar aranır
Fincandaki telvede

Bir sel gelir katar önüne
Çeri , çöpü, çalıyı , odunu
Sepetler elerinde çoluk çocuk
Dolanır çay boyunu

Kocaman gözler
Dikilir başaklara
Eğilmezse başları
Umutlar kalır başka bahara

Toprak çorak toprak
Gönüller toprağa bağlı
Umutlar hep umutlar
Bitmez tükenmez
baharlara kaldı.