Umutların Yıkılınca

Aramızda aşktan yana ne kaldı,
Akıntıya kürek çekip durursun.
Dertten başka senden bana ne kaldı,
Yıkıntıya yürek döküp durursun.

Hatıralar canlansa da maziden,
Can yakmıştı gece gündüz caziben;
Farkımız yok yara almış gaziden,
Çaresizce hep iç çekip durursun.

Umutların yıkılınca karardın,
Hem de susuz çimen gibi sarardın;
Serin kalbi kahretmeye yarardın,
Oysa şimdi boyun büküp durursun.

Gölge olup kaybolmuşum önünden,
Uzaklaşıp sıyrılmışım yönünden,
İsmim ile bahsim olur dününden,
Her tarafı yıkıp döküp durursun.

Bitkin düşer dimdik duran baleler,
Boyun büker gün görmeyen laleler;
Hep düştükçe güvendiğin kaleler,
Bu veda ya mumlar yakıp durursun.