Umutsuz Bir Dünya

İnsanlar,

Umutsuz bir dünya bilmezlermiş meğer

Bilemezlermiş...

O karanlık geceleri örten aydınlık

Bazen saydam bir göz yaşında

Bazen de bir çocuk tebessümünde bulunurmuş

Oysa duvarlar kadar bizler de sessiziz

Şimşekler kadar bizler de asiyiz

Hatta kaldırımlar gibi

Bizler de üşürüz sis bulutları altında

Bir kızıl akşam doğmaktadır ki

Gözleri aşılmaz bir yokuş

İçimizde yanan her ağacın

Yaprakları bir o kadar donuk

Bir o kadar dalgın...

Oysa yaşayabilmek varken

Yaşatabilmek varken

Mavi bir gökyüzünü silip

Siyahını seyretmek niye?

Yeşil bir dünya bırakmak varken istikbale

Maziyi küllerle doldurmak niye?

Ya üstadım!

İnsanlar,

Umutsuz bir dünya bilmezlermiş meğer

Bilemezlermiş...

Ben yorganını çekmişim sokakların

Sen üstüne basmışsın kaldırımların

Oysa ne güneşli günler vardı

O acı nedir bilmeyen gözlerde

O ıslak nedir bilmeyen yanaklarda

O is nedir bilmeyen simalarda

Bir bilsen...

Bir bilsen ağlardın üstadım...

Belki de bırakır giderdin her şeyi

Dışardaki yangınlara bakamadan

İçindeki yangınları söndürmeye giderdin

Elinde bastonu, parkı izleyen ihtiyar

Doğacak nice günden habersiz koşturan çocuklar

Geleceğe köprü kuran bir avuç genç

Bir de yanyana durmuş denizlere bakan mutlu bir çift

Bizde böyleydi hayat üstadım!

Orhan Veli ile başlardık güne

Nazım Hikmet'le yaşarken çocukluğu

Cemal Süreya'dan dinlerdik aşkı

Sonra hafiften bir Sezai Karakoç

Ardından ölüm nedir anlatırdı Cahit Sıtkı...

Şimdiyse her yerde uçuşan küller

Parklar bomboş...

Her tarafta bir telaş

Her tarafta yanan ciğerler

Ve insanoğlu pişman bir asi!!

İnsanlar,

Umutsuz bir dünya bilmezlermiş meğer

Bilemezlermiş...

Öyle üstadım görüyor musun bugünlerde yıldızları

Ben özledim...

Özledim maviye uçurtma göndermeyi

Yeşile incitmeden süzmeyi

Geceleri karanlığa göz kırpmayı

Özledim üstadım!

Oysa yine batmak üzere kızıl akşam

Ağırdan sarkıyor saçlarım alnıma doğru

İstikbalde bizleri bekleyen güneşli günler var

Elleri balonlu çocuklar var bekleyen

Unutma üstadım

İnsanlar,

Umutsuz bir dünya bilmezlermiş meğer

Bilemezlermiş...