Umutsuzluğun Son Perdesi

her yolu denedin
olmadı
kimi gün oldu direndin
kimi, gururundan vazgeçip
yalvardın
bazen acılara boğuldun
bazen içine gömdün gözyaşlarını
çaresiz kaldın kimi zaman
umut vardı hep bir yerlerde
avuttun kendini çocuk gibi
arsız bir dilenci gibi
her seferinde
yüzüne kapanan kapılara
yüz sürdün
rezil oldun ey gönlüm
bu sevdada küçüldün
biliyordun çoktan kaybetiğini
konduramadın üstüne
kabullenme zamanı şimdi
kaybetmeyi sineye çekip
daha fazla düşmeden ayağa
yürü git
hep yalnızdın zaten
bir başına, en azından onurlu
kahrolası yüreğimi söküp
koca bir taş bastım yerine......