Umutsuzluk Civari

UMUTSUZLUK CİVARI

Gayrı elemler katığımdır

Yokluğunda sabır yer, kahır içerim

Dilime pelesenktir tılsımlı şiirler

Akşamın alacasında
Gözlerim kısık kısık ufku t/ararken
U/mutsuzluk civarında kendimden geçerim





Gözlerini geceme mihmandar eyle
Kalk yerinden şehrin üzerine üzerine yürü
Bağıra bağıra vuslata dair şiirler söyle




Apansız düştüğüm düşlerde
Ruhunun derinliklerinde yerken vurgun

Bakışlarım küçük bir çocuk gibi ağlamaklı

Dilim lal, gözlerim kadim bir derviş gibi durgun

Kimselere sormadım, bilmem ne zaman biter
Bir kış gecesi başlayan
Bu amansız sürgün




Başımı duvarlara vurduğum ıssız akşamlarda
Rüzgar her daim ismini terennüm eder
Ey yar, yokluğun keder, özlemin ölümden beter



Terki diyar eyledikten sonra

Ne gözümde ışık kaldı, ne dizimde fer

Vuslat iklimi geçse de, yık gel bütün engelleri

Bir kez gözlerini,
Gözlerinin ta içinin güldüğünü göreyim

İstemem başka ikbal
Sonra istersen beni art arda çarmıhlara ger




Şehirde bir bir lambalar, söner mum titrer
Sabrım gayrı bıçak sırtı
Ha bitti ha biter




Sensiz sokaklar ki her biri kör kuyu
Firak apansız ruhumu içine iter

Bu ızdırap ilmeği boynumdayken

Sanma sana dair şarkılar, susar şiirler biter

Sana doğru adımlarımı ölümüne takip eden
Ruhumu yoran bu yoksunluk
İnan ölümden beter




Araya takvimler girse de sanki her yerde gölgemiz
Zaman ayrı mekan ayrı olsa da
Varlığın varlığım, yokluğun boğulduğum dipsiz deniz




Muhammed Mehmet GÜL
28/01/2013
Abha
Suudi Arabistan