Unutma

Neresindeyim zamanın
Bilemiyorum
Belirsizliğin odağında
Sessizliğin girdabına kapılmış
Bilinmeze sürüklenip duruyorum
Unuttuğumu sandığım an
Meçhulden gelen bir ses
Bir kez daha beynimde yankılanıyor
Unutma...

Gecelerin derin karanlığını delerek
Sonsuzluğa akıp giden yıldızların silik ışıkları
Yüreğime sensizliği yaşatırken
Mehtapsız gecelerin zifiri siyahı
Karabasan misali çöküyor zamanıma
Yokluğunu hissetmediğim an
Bilinmezden gelen bir ışık
Gözlerimi kamaştırıyor
Unutma...

Aslında yıllar ötesinde bırakmışım
Belki de silip atmışım
Hafızamda anısı sen olan o zamanı
Salıvermişim deryaların girdabına
Gömmüşüm en zifiri gecenin derin karanlığına
Ama tan vakti gelen bir koku
Yüreğimi titretiyor
Unutma...

Köhnemiş defterin sahifelerine
Bitimsiz sevdaya dair zamana not düşerken
İşte o an kelimeler unutur mısralara olan küskünlüğünü
Bir şiir yazılır zamanın en ücra köşesinden
Anla artık der kalem kâğıda
Anla ki biz birbirimiz için yaratılmışız
Ben sensiz yaşayamayacağım gibi
Sende bensiz varlığını sürdüremezsin
Ve zamana düşen o not
Anlatır bitimsiz sevdaları
Unutma...