Unutulan Gözbebekleri

gözbebeğin büyümüştü karanlıklarımda
hasretin de aynı gözünün bebeği gibiydi
ufaldıkça ufaldı avuçlarımda
senin her göremeyişinde
bir gözbebeğinin daha mezarı olcaktı ellerim

kollarımda taş taşırdım
yüreğimde sevgi
ama attım yüklerimi
bindirdim bir sonsuzluk trenine
gözbebeklerin ağlar,ufalır
her veda töreninde

gel gör ki
kopamazsın yine
beklersin umutlarını gelsin diye
özlersin gözlerini
büyütürsün bu sefer
emekle ilik ilik gözbebeğini
şimdi sen de
apansızca bir sonsuzluk treniyle
ağlayanlar garından son ekspresle
gel yanıma gizlice
gözbebeklerin bende kalmış
koy onları yorgun valizine...