Unutuş

Sen olmayınca

Harelerdi şehri yalnızlık

Nehirler donardı

Azgın sularda boğulurdu masum/n/iyet

Aidiyet cebimdeki son kuruş olurdu

Harcamaya kıyamadığım c/esaret

Al/danışıklı dövüşlerde yenilirdim hep!

Şerh düşerdim utanmazlığa

Niyetlenirdik aşkı aşkta bulmaya

Niyetlenirdik ulanmaya sevdaya

İnayetine sığınırdım…

Ayetler yağardı başımıza

Elele tutuştuğumuzda ,kutsardı bizi aşk

Ve dönülmez yolun başlangıcındaydık henüz

Öldürecektik birbirimizi

Aşkla

Aşk tan ağzındayken tam da sevdanın ortasında

paramparça tek yürek olduğumuzda.

Korktun ve gittin!

Şimdi sen yoksun

Tek tabanca

Tek kurşun çıkıyorum sürek avına

Önce aşkı bulacağım

Kutsayacak beni yeniyetme ayrılık

Tek kurşunu ölü yıldızlara saklayacağım

tüm şiirler sessizleşecek

leş kargaları üşüşecek başıma

ah o esaret

cesarete teslim edemediğim asalet

cehennem sokağında asacağım kendimi inayetine

zehrini akıtacak dilek

ölüm sarmaşığı gibi duvarımıza dolanacak

sen olmayınca solacak açelyalar balkonda

“pembe”

dil yarası gibi yakacak genzimi

hançer hançer dökülüp

saplanacak koynuma

saklamıştım seni sol yanımda

hayatın gizli öznesi aşkın yerini

zaman alıyor şimdi

oysa sensiz geçen güne gün dememiştim ben

tüm menekşeler yolunu şaşırdı sen gideli

şimdi

eksilmiş bir ağaç ağıt yakar sonbaharda yolunu şaşırmış bahara

esrik bir şarkı söyler tüm ölü yıldızlar

ay o kadar uzakta

Sesin ,

Sesin kulaklarımda halâ….

13 temmuz 2010 istanbul

Gülgün A.