Urfa'da Akşam Oldu

Urfa'da akşam oldu;
Urfa terminalinde son yolcuları taşımaya hazır
Viranşehir'e giden otobüs.
Urfa'da bir asker daha tamamladı
haftalık tatil izinini;
Elinden gelseydi durduracaktı güneşi olduğu yerde.
Onu telefon ederken yakaladı komutanı
cephede-üç/beş nöbetinde...

Yaslı gelinin yastığa başını koyduğu gibi
Urfa ufuklarına başını dayadı güneş...

Urfa'da bir bölük asker
tam siperde en kuytu mevzilerde.
Urfa'da bir bölük asker
tank başında tam tekmil bekliyorlar,
Kulaklar tabur komutanının vereceği emirlere demirlenmiş;
Tatbikat başlayacak birazdan...

Urfa'da sabah oldu;
Urfa'da bir asker ilk kapıyı açarak aydınlığa
sabahın kör şafağında
nöbetçi subayın verdiği emirle
kalk borusunu çaldı tabur askerlerine...

Aydınlık "merhaba" diyerek girdi
koğuş pencerelerinden içeriye...
Delikanlılığının gücüyle
memleketimin onur verici yürüyüşlerinde
ay-yıldızlı bayrağa haklarını veriyorlardı...

Seher vakti ışıldayan sular gibi
tertemiz bakışlar vardı gözlerinde...
Urfa'nın kurak topraklarına
bereket yağmurları yağdı...
Çocuklar gibi sevindi kır çiçekleri,
Binlerce şükretti solan yapraklar...

Urfa'da kuşluk vakti geçti bile,
Urfa'nın halkı
Urfa'nın şehir merkezinde alış-verişe başladı.
Urfa'da sukut yok,hareket vardı...

Urfa'da aç çocuklar da vardı;
Kadayıfçı dükkanının önünden geçerken
parmaklarını yaladılar gizlice...
Bir de memleket sevdasına tutulmuşlardı
koparılmak-sızın,ayrılmaksızın, en içten,en yürekten...
Ve da delicesine...