Üryan Beden

!
Sıyrıldı biryerlerden
Tam tükenip biterken
Açtı gözlerini yatağın bir köşesinden
Gözleri şiş bu üryan beden

Cama doğru yöneldi
Kendisini boşlukta hissetti
Parmaklarıyla çapaklarını sildi
Sonra daldı gitti

Anlamadığını söyledi
Herzamanki gibi anlamadığını
Nedendir farkedemiyordu
İçindeki bu üryanlığı

!!
İlk önce paltosunu
Sonra da botlarını
Giydi ve bir ah çekti
Sonra yürüdü gitti

Yolda dikkatsizdi
Ama birşey tam önündeydi
Tam uzanıp alacakken
Uyandı bu üryan hayalden

Bir çiçekçi gördü
Bir ah çekip geri döndü
Ruhumu bedenimi bilmiyorum
Fakat içten içe çok kötüydü

!!!
Bir banka oturdu
Gerçekten çok soğuktu
Bir müddet öyle durdu
Sonra gözlerini yumdu

Sevdikleri sevmedikleri
Onlar ve ötekileri
Burası ve orası diye söylendi
O üryan bedenin pişman dili

Açmaya çalıştı gözlerini
Rüzgar çok sert esti
Kardelenler bile açtı
Bu üryan beden gözlerini açmadı...