Usandı Benden

Can cefâya doymaz derdim eskiler 

Doğrusu, cefâ da usandı benden 

Nutuk verir olmuş, eyvâh, keşkeler 

Âhdim de, vefâ da usandı benden !

Sâbrıma sataştım sebâtım şâştı

Tahâmmül sınırım, hududu aştı

Bir bilsen içimde kaç kazan taştı

Huzurda, sefâ da usandı benden 

Aklımı köle ettim , fikrimi tutsak

Hasreti öğün ettim, umudu kursak

Ateşte yanalım bir an uyursak

Uykuyla, rehâ da, usandı benden 

Şaşırdım kıbleyi, yönü yitirdim 

Sıfırı tükettim, yoğu bitirdim 

Mutluluğu yalnız akla getirdim 

Olmayan behâ da usandı benden 

Kolaydı sözlere, dil üzmecesi

Bir iki satırla hâl düzmecesi

Çözüldü sonunda âşk bilmecesi

Şiirde bâha da usandı benden 

Murat Çakıroğlu

Nihâi