Üşendik

habis, saçlarımı
ben yıkamadım
yıkasın bedbin yağmurlar
tarasın destursuz rüzgarlar
uzağımdan geçen sandala
el sallamadım
çok uzak hakikat
el sallasın yanımda
gözlerimi süzen o göz
kimde varsa o istidat

bendeki sadece
tenin gibi saran üşengeçlik
takatsizliği bir arpa boyu geçtik çoktan geçtik

kıyıları bulut
kara kara dövmekde
yengeç bir kayanın dibinde
ölü bir balığa değmekte
öleceğini bile bile
çalışmak da beyhude
İmreniyorum inan yengecin sebatına
ötesinden dönmem-suç mu
anlat-anlatabilirsen?



bir söz üflediler içime
ruh hatıra kaldı biçime
hep bakiyiz sandık
azar azar tükendik
oysa bekliyordu
sessiz sesiz
kara toprak
bile bile üşendik garip ölüme
aslında varmadık ikrarına
mezarı kapatanın da üşengeç olduğuna


müflis tüccar gibi yürek
sevgi kokan bir eli de tutmayayım
sağ cebimde yerinde kalsın
yada al gözlerimden
üşengeçliğin nazarını
yoksa ben şafak vakti doğup
ikindiye kalmadan ölenlerdenim
"vakitler,inat mı inat/"

bendeki sadece
tenin gibi saran üşengeçlik
takatsizliği bir arpa boyu geçtik çoktan geçtik