Ustad Metine

Benliğimin kirlerini sildim köz ile

Hilâfı yıkadım doğru söz ile

Yıktım kibir duvarını gülen göz ile

Sevgi denen hamuru karamadım üstat

Bir yıldız düşürmüş gibiyim gecemden

Ses vermiyorsun boğacak çığlık heybemden

Üşüyorum düşlerim yoksun mavimden

Düştüm mimiğimden yüzümü tanıyamadım üstat

Acılardan ağıtlar yakarken kader ne kadar tezat

Gülümseyerek eyvallah dediğimizde umusuz hayat

Ölüm ürkütmez kristalleşmiş gözyaşı ne berbat

Bilinmezliklere yol alırken yolculuğu anlamdım üstat

Ağrı’sı kabuk bağlamamış dersimliyim

Üstü kan köpüklü diyarbekirliyim

Ben acıların oğlu yol sefiliyim

Uyandım istan’a hayra yoramadım üstat

Demir kaya gibi destanla dizilir metin

Şair dalıdır güneşte açan çözmek çetin

Aslan kükrer inan deniz ötelerinde yetin

Ben kelimesi kayıplarda virgülü kavramadım üstat

Celalı Çığ anısına rahmetle anıyorum