Üstü Kalsın

Alt/üst olmuş bir romanın ana karakteri aşk,
Suskun ifadelerin hep noktalama işaretlerinde sessizliği
Hatırladıkça benliğimin saltanatına yerleşen bir kadın,
Ne söylesem ki adına,neler yazsam tutmaz ki birbirini...


Yağmur kokan sokaklara henüz yeni yerleşmiş bir yosundum ben
Her gün aşıttığın o mahalle yolundaki gece lambaların,
Daha çok şey söyleyebilirim böyle süslü,püslü
Üstü kalsın !


Şimdi çok şey söylemek istiyor kalbim,nereden başlayacağımı da bilmiyorum üstelik
Evvel zaman hikayeleri gibi bir aşkım olsun dilerdim.
Bir döngü içinde kimse çağırmadı beni,gittikçe düştüm hayal kuyusuna,masallar yazdım sürekli benliğime

Aşk koydum adını,okutmadım üstelik kimseye,sürekli baştan başladım her gece....
Kendi hayallerimin sinema filmiydi bu

Vakit geçmiyor,takvimleri kopartırken,her gece resmine bakıp uyuyorken,iki beste daracığına sığmış şarkıları dinleyip duruyordum.

Büyüdüm aslında böyle, aşk olgunluktur derlerdi inandım...
O gün ilk okula başlayan çocuklar gibi sana ağlıyorum, şimdi
Herşeyden ötesi küçük bir çocuğun hayalleri zaten bu, büyüdüğümde, bir aş'k seveceğim !