Usulca Dokunuşlar

'' sevgin ile
daha yeni doğmuşluğumun
ilk günü belki..Pazartesi'ydin ''

yangın yerinde bir düş ülkesiydin
o düş ülkesinin prensesiydin
* Saba melikesi Belkıs aşkına..

ki en yoksul hallerimle
sevdim ben seni
sen, içimdeki çocuğun
-anne sesiydin-

sanma gelip geçici
bir gençlik hevesiydin
ninnili uykuların
en sıcak nefesiydin

tutsağında kaldığım
öylesi içten
o yasak duyguların
dev/asa kafesiydin

'' sevgin ile
korkuları boğmuşluğumun
son günü belki..
Pazartesi öncesiydin ''

// usulca dokun yürek yaralarıma...bir meleğin sessiz öpüşleri gibi
içimde dal-budak aç her bahar sabahı...yaprakların dökülsün göğsümün yamaçlarına;
ve beyaz çiçeklerin akşamın gelmesi ile ılık ılık koksun
sen sarmaşık ol kuytularımda...sarıl yalnızlığıma...usulca dokun gözlerime
bakışlarıma menevişlerin sokulsun...menzilimde senden başka hiçbir ışık olmasın
ruhuma sokul kirpiklerimden süzülerek
yağmur sonrası gökkuşağı gibi düş kırpıştırdığım gözlerimin gökyüzüne
usulca dokun...içimdeki anne sesine...
ve seni sevmeye bırak yüreğimin toz duman haykırışını...//