Usulca Öpüp

Her gece yarısı boynumu büküp

Gözümden kanları döktüğüm andır

Şafağı alnından usulca öpüp

Sessizce secdeye çeken imandır

Viran olmuş evin yanmaz ocağı

Bozkıra çevrilir gönlümün dağı

Sırtını dönünce derdin ortağı

İşte başımdaki tüten dumandır

İşim olmaz derdim gamla gümanla

Harbe giriyorum bedenle canla

Gariplik şanımdır bilirim amma

Tarumar olalı halim yamandır

Kul Garib’im gel uzatma sözünü

Sil aklından yârin hoyrat gözünü

Kim sarmadan kalmış kefen bezini

Bu dünyanın sonu ah ve amandır