Üşüme

Kimse anlamıyor mezarım hazır yıllardır

yüreğimde eski evlerin yandığını bilmiyorlar

çocukluğumdan telaşlıydım sonrası hikaye

dilime şiir düştüğünde anladım hakikati

yalnızlık varken beş para etmiyormuş aşk

sattım olmadı aldım olmadı çoğaldı azalmadı

bezirganlar çerçi toplar atlas kumaş geniş yayvan

mavi deniz lolipop şeker gırla hayat yüreğim dar

yağmur düşerken camına deniz gören evinin

öyle bir sallandı ki dünya içinde titreyen yüreğimin

biliyorum adım gibi seninde gamzelerin var

bu inadın yüzünden gülmüyor bana hayat

saklısı makbuldür en acıyan yanlarında gülün

zannediyorum ki böyle bir ilk bahar sabahında

bir yürekten diğerine geçerken gelecek ölüm

ruhumun gölgesinde duvar ısıtan mumun alevi

seyrine daldığım can evimin orta yerinde

aklımı rüzgara kaptırmış kader diyip geçerken

titremelerime havadan atladı kaçınca kantarın topuzu

düşünemedim kalkmayı oturduğum yerden üşüdüm

al diyor başını çek git bu dünyadan

topla tasını tarağını ne varın vardı da ne yokun yok

uzanan ellerime boşluğu dolduran Rab

toplasan şiirlerimi eni konu üç beş kitap

sığar sığmaz bilir bilmez hayallerini sınıyorsun

bunca günü geceye devşirdin de ne geçti eline

anca bir mazlumun aynalarını kırıyorsun