Üşüme Nar Çiçeğim

Hayat diyerek başladık mavi bir şiire
Kaybolan zamanları çürüttük dişlerle
Direndik rüzgâra, hak aradık fişlerle
Yaşadık ot gibi biz, savrulduk leşlerle.

Yorgun akşamlardı yansıyan yürekte
Unuttuk çaresizliğimizi yağlı bir direkte
Versiyon değişimli şarkılar kaldı bellekte
Yangınlara serdik düşlerimizi saf dileklerle.

Hüzünle karışık bir potpuri'dir dinlediğimiz
Nisan çiçekleriyle kanar kimi yüreklerimiz
Hüzünle mayalı ekmektir her öğün yediğimiz
İz bırakır bedenimizde, hımm tadı ne kadar nefis.

Her gece bir karanlık devrilir yorgun bedenimize
Okyanuslar ağlar sessiz, sevmek bizim neyimize?
Kaybolmuş ilk yazların tozlu yolları, arıyoruz nerede?
Kalaysız kazanlar gibi kalmışız, delik deşik içimizle.

Nar çiçekleri üşür mü, dilimizle silemedikçe anıları?
Ayaklarımızın altındaki yara bereler her an kanarken
Bir türlü koparamadığımız zincirlerle hayata direnirken
Söyle sevdam, hüzün şiirleri nar çiçeklerini üşütür mü?

Anıları yükleyerek taşırız sırtımızda, sevdayı hiçe sayarak
Nereden aldığımızı unuttuğumuz gülümsemelerle kanayarak
İçimizdeki sorularla, yanıtsız cevaplarla küskünlük taslayarak
Sen üşüme sevdam, kül içinde büyür nar çiçekleri, üşür mü?