Üşüyen Yüreğimde Mevsim Çoktandır Sonbahar

düşen yapraklar gibi soluyorsun içimde
her sözün yağmur damlası gibi düştüğü yerde kuruyor,
bakışların çığ gibi düşüyor çocukluğuma,

esen rüzgarların sonbahar hüznünü saçlarında biriktirip
güneşi görmesi gibi uzun bir yolculukta buldum seni

mevsimler renk değiştiriyor gözlerinde,
ilkbaharın sevincinde açan çiçekler
kirpiklerinde yorgun düşüyor ağlamaktan

hayat kendi karanlığından akıp giden bir şehir gibi
içimize dokunmadan düşlerimize yolculuk ediyor

karanlığa doğan yıldızların efkarı yağarken gönlüme,
kendi kıyısına yabancılaşan bir deniz gibi
yokluğuna yabancılaşıyorum

yalnızlığımda kurduğum hayaller
karanlıkta yolumu aydınlatan yıldızlar oldu,

ve şimdi tutsak bir çocuk firar ediyor düşlerimden
gözlerimden aldığı dalgınlıkla

toprağa düşen cemre baharı müjdelerken
üşüyen yüreğimde mevsim çoktandır sonbahar..