Üşüyerek Öleceğim

Her gece yatağıma yatarken düşünüyorum
Azda olsa seninle mutlu olduğum günleri çok özlüyorum
Bana bu kadar acı çektirmiş olsan da seni yine seviyorum
Yalnız kalmış kalbimle bu gece de üşüyorum

Üşüyorum bu gece buz gibi yatağımda
Üşüyorum sensizliğin vermiş olduğu ıstırapla
Bu gece de kalbim yalnız kapkaranlık odam da
Üşüyerek öleceğim bir gün bakarak karanlık duvarlara

Yalnızlık nedir sen nerden bileceksin ki
Dilinle seviyorum desen de ben değildim ki kalbinde ki
Biri yüreğini acıtırda hatırlarsın beni belki
İşte o zaman derim sana o beddua idi dilim de ki

İnkâr edebilir misin senin için yapmadıkları mı?
İnkâr edebilir misin senin için yağmurda ıslanmadığı mı?
İnkâr edebilir misin ey zalim seni aldatmadığı mı?
İnkâr edebilir misin ey zalim senin sevdanla yanmadığımı

Ne idi benden istediğin
Ne idi benimle alıp veremediğin
Ben değil mi idim senin sevdiğin
Ey zalim beni niye terk ettin

Ben şiir yazmaktan anlamazdım ki
Sevgimi, aşkımı, kara sevda mı mısralara dökemezdim ki
Şimdi akıtıyorum sana bu şiirlerle tüm nefreti mi?
Hiç bilemezdim seni bu kadar sevdiği mi?

Biri bizi ayırmak mı istedi
Aşkımıza sevdamıza ne engeldi
Yoksa suçum seni deli gibi sevmek mi idi
Hiç seven bu sevdadan vazgeçebilir mi idi

Ya bir düşün senin yaptığın zalimlik değil mi?
İnsan sevdiğinden hiç vazgeçebilir mi?
Seviyorum diyen hiç terk edebilir mi?
Ey zalim; sen beni hiç sevmedin değil mi?

Sen nasıl söz vereceksin nikâh masasında
Sağlıkta ve mutlulukta diyebilecek misin olacağım hep yanında
İnanmıyorum artık sevdana da gözyaşlarına da
Anladım ki artık yalnız kalacağım bu hayatta