Üşüyorum

Bu şehir beni üşütüyor anne
Sırtımda palto, karnım'da zaten tok
Bu şehirde insanlık bitmiş anne
Üşüyorum anne insanlık hiç yok

Sokakta kalsan kimse dönüp bakmaz
Ocağın sönse kimse gelip yakmaz
Yaran kanarsa kimse gelip sarmaz
Bu şehir beni üşütüyor anne

Çok ocaklar sönmüş dostum kimene
Koymazlar insanı adam yerine
Helal aş girsin isterim evime
Bu şehir beni üşütüyor anne


Bırak insanları hayvanlar'da aç
Nedesem bilmemki kimdedir bu suç
Üşüyorum yüreğe vurun kılıç
Bu şehir beni üşütüyor anne

Yıldırım öyleyse git sen köyüne
Gidince katıl komşunun düğüne
Üşüme artık geldin sen evine
Bu şehir beni üşütüyor anne


İbrahim Yıldırım
12.02.2011