Üşüyorum

Dalgın bakışlarım asılmış duvarlara ben bi haber gözlerimden
Aklım bogulmuş sessizliğin kıyısında ruhumun haberi yokmuş
Kalbim yalan gülümsemelere esir yüzümde çaresizlik gülümsemesi
Ruhum kutuba sıfır noktasında ellerim buz tutmuş ben ÜŞÜYORUM

Sensizliğin kadehini kaldırmışım kahkahasına bandırmışım kadehimi
Yoklugun sarhoşlugumun tanrıcası bense ibadetindeyim
Sen gidince sönen güneş karanlığa bıraktı yerini
Her yanım kutup misali ben sensiz üşüyorum sanki