Üşüyorum / Donuyorum

Güneşin ışığı aşmış sarp dağlara,
Dokunmuş ince ince tül perdeye,
Karanlık, soğuk gölge yerlerine;
Pencerenin kırık camına, pervazına...
Güneşte çok üşüyorum,
Üşüdükçe donuyorum!

Güneşin ışığı süzülmüş dikine,
Evimin soğuk nemli duvarına,
Bedenimin soğuk titrek tenine...
Güneş değmiş ama, sıcağı nafile!
Güneşte çok üşüyorum,
Üşüdükçe donuyorum!

Mevsim kış değil bu zamanlarda,
Gökyüzünde bulutlar firaklarda,
Rüzgârlar ılık esen samyelinde,
Güneşin ışığı dik ve tam tepemde...
Güneşte çok üşüyorum,
Üşüdükçe donuyorum!

Şair'im; üşürsen bu yanan hararette,
Nasıl dayanırsın hafif bir bâridede?
Sakın ha, halinden şikâyetçi olma!
Zemheride üşüyen / donanları unutma!
Güneşte çok üşüyorum,
Üşüdükçe donuyorum!