Üşüyorum Yokluğunda

Üşüyorum yokluğunda
Bedenim soğuk bir yalnızlık içinde.
Yüreğimde ayrılık,gözlerimde hüzün..
İçimde dinmiyor hasretinin inlemesi..
Sen varsan hayat var.
Sen varsan ümit var..
Özlemin içimi acıtıyor sevgilim.
Ah!bir bilsen beni ne kadar değiştirdiğini,
Bilebilsen..
Ben seninle başladım nefes almaya
Gözlerine baktığımda kendimi buldum
Ellerini tutunca ruhumu unuttum,
Hayellerimin tamamını kaplayan,
Yüreğime ömür seçtiğin,
Aşkı için ömrümden vazgeçtiğim..
Her an,her salise aklımı işgal eden yar!
Özlemin bir yağmur gibi yağıyor üzerime..
Gidişin hiç de adil değil.
Beni yok ederken, seni var ediyor..
Kimse yokluğunda bu kadar özlenmedi
Ve hiç kimse yokken bu kadar sevilmedi.

Ve sevdiğim;
Gülüşün aklıma gelir bir an..
O benim dünyamı eşsiz yapan gülüşün..
Gülüşlerin ışığımdı.
sen gittin ışığım söndü..
Anladım ki sevdikçe seni,
Yüreğim daha çok kanıyor..
Tenine ve sana sevdalanmış dudaklarım
Kuruyor adını anmaktan..
Yokluğuna şiirler yazdığım sevdam
Hep seni, hep sana yazıyor bu eller..
İçime attığım yokluğun,
Kelimelere tutsak oluyor bu gece..
Ve ben, sevdamıza sıkı sıkı sarılıyorum.

Kendinde kendimi bulduğum ilk yürek..
Bana var olduğumu hissettiren can..
Sevgimin yegane sahibi..
Çık gel!..nerdesin?
Üşüyorum yokluğunda...


23.02.2010