Üşüyünce Hayalin

Hicran ile örülmüş, gece benim yorganım
Üstüme çekiyorum üşüyünce hayalin
Biraz aklım gidiyor biraz yanıyor canım
Su olup akıyorum üşüyünce hayalin

Usul usul esiyor eski defterden rüzgar
Ayım eylülde kalmış mevsimimse sonbahar
Bütün kayıp ağıtlar kulaklarımda firar
Türküler yakıyorum üşüyünce hayalin

Hangi kapıyı çalsam dilenciyim nazarda
Alıp satılmıyor ki aşk dediğin pazarda
Bırakıp şu gönlümü sahipsiz bir mezarda
Göklerden bakıyorum üşüyünce hayalin

Demlerim yokluğunu her gün firak kabında
Bir paye bulmak için sevdanın mehtabında
Azıcık yerim olsa umudun hesabında
Hesaptan çıkıyorum üşüyünce hayalin

Yalnızlık işlenirken gergefinde gecenin
Manası sen olursun lügatte her hecenin
Bir devin avucunda alnında bir cücenin
Hep seni okuyorum üşüyünce hayalin

Üşüyünce hayalin hayat donuyor birden
Yeniden örülüyor yer ve sema demirden
Vazgeçiyor bedenim evvelden ve ahirden
İçime çöküyorum üşüyünce hayalin