Utanmaz

bir rüyanın doğumuyum ben

bir sabahın çığlığı

gündoğumu senfonisi

bir tanrının yanlış düşü

ve sanrası dilsiz dalgaların

kucağında ölen bir çocuk kadar

anne ağıtı

son

ayyaş umutlarım var benim

içime attığım çöl esintilerim

cehennemi yaşatan

ama öldüren her gece

sabahına tekmile ayan

sonsuz ve utanmaz dileklerim

yüzümü güldüren

soytarı

ruhuma verdiğim isimdir -utanmadan-

yüzün ve yüzümdeki bakış izin

bir gözyaşına paralel

ve dudağıma değen ölüm hissi

notasını yazar cenazemin

son solfej

la

şimdi nefes alıyorsam

kendi intiharımı öldüğüm içindir.