Ütü

ordan burdan yalnızlık sıkıp durma
kendimle iyiyim ben

okullar başlar Eylül’de
teneffüse bile çıkar aklımıza gelenler

bazen sana da oluyor mu 
bana çok geliyor yokluğun
hani çekirdek biter tam ağzın alışmışken

böyle böyle öğreniyor insan küfretmeyi

kapı çalıyor sonra
biri geliyor biri daha
herkes geldi sanıyor dışardan bakanlar
sen gelmeyince hiç kimse oluyor adı

yere düşen mutfak bezinin
artık yer bezi olmasına
sahi ne diyor bir ev
en çok hangi oda bağırıyor
hangi kapı sus pus

dolap kuruluğunda olsun istiyorum
hayal umut her neyse
kırışmasın bir zahmet
gelip biri katlamasın

dedim ya
kendimle iyiyim ben