Üveye Çalıyor Kalışlarımız

Lacivert bakışların donacak önce
Sonra ellerin,yüreğin
Tükenecek mavilerimiz
Yetim kalacak düşlerimiz ve donacak paletteki renkler



Sana yazıyorum sevgili
Biliyorum ki ben üşürken
Yanıyorsun için için
Narin bir çiçeğin dallarına ağır geliyor kelebeğin tozu
Üşüyorum
Ve sen bilmiyorsun



Yabancılar beliriyor ufukta
Kah sen oluyor
Kah imkansızım



Git şimdi ayaklarıma dolanmadan
Düşmeden vaktin avuçlarıma
Mülteci saçlarımdan ak düşsün şakaklarına
Tebessümlerim donsun kulaklarında


Bu şehir
Bu makber
Dar artık bize
Duy


Alafranga cesaretlerimi hapsediyorum
Sen söyle sevdiğini
Ben susuyorum
İstanbul susuyor
Tüm ülke susuyor bize
Ağlıyoruz...

Hepsi yetmezmiş gibi
Ecnebi bir memleket de üryan olmuş
Sus'larını salıyor üstümüze
Şehrin palyaçoları
Soytarılık yapıyor aklınca
Gül diye
Bugün öl diye



Soyalım şimdi yaşanmışlıkları
Yaşanacaklara soyunalım ya da



Çırılçıplak kalsın yollar
Tali yolların hüznüne inat
Boyunca küçülen evler
Ağaçlar
İnsanlar



Karbona yatırılmış gerçekliği
Ağartmaya çalışan
Tümden üveyliğim depreşti yine
Paramparça idi kelamlar
Kalemler...gitme



Gitmek için erken
Kalman için ağlıyor gözlerim
Lütfen