U/yan

çünkü ıslandığım ayaklarımla yüreğime
çürük damlalar rast geldi
anlayamadım tuttuğum şemsiyenin sağlam olmadığını
ebediyen beni koruyacak sandımdı
yanılmışım
hazanın sorgusuna kapıldım
ayyuka çıktı yıldızım
kaydı birden
engel olamadım
yanlışlığa sarılmıştım
aklanamadım
doğrular beni iteledi yokluğuna
alışamadım
yaralandım

öte yandan
yıldızların elime uzattığı iplerde
kırıldı ışığım
renk boyu siyahlandım
sahafın eski sayfalarındayken yaşamım sarıya bulandı
masallaştım
en uzun hikayenin genişliği
dünümü bugünüme ekleyen yarınların gözü kapalılıklarında ötelendi
pek çabuk yetişti gece sessizlikleri
kaldırım suslarında
hızlı hızlı yakınmalara k/ağıt oldum, belgelendim
öyle düştü ki düşüm
yalınayak gölgelerin solgun kavaklarına
asla ayrılmadı yüzüm
hüzne sarılmış çeşmelerden bir daha
konuşamadı dilim
sustu sesim
us boyu
kayboldu bu ilim

anlıyor musun?

sen sustukça
neler oluyor bu şehirde
bilmem hisseder mi ruhun?

yıkık
virane
siyah köşkümde
yabancı şarkıların olmayanları anlatması gibi şu an içim
kırılıyor hevesim
anlayamasam da
biliyorum
acının milleti yok
toprağı yok
her yerde aynı hasarlanan yürek
sabretmek gerek

çünkü
ansızın geldiğimiz dünyaya
bir anda gidivermek var belli bir zamanda
yaşamak gerek
son sözü söylemeden gerçek

...

sende
u/yan
az kaldı
bitiyor bu yalan...



01.11.12