Uyan

Öpüp gözlerinde vedalaştığım
Acılar denizi yüreğimde ben
Şu yalan dünyanın karanlığına
Dalıp gidiyor aymazlığına...

Saçları daha yeni örülü
Yanaklar tazecik,
Nasıl örtsün şu kara toprak,
Nasıl kuşatsın kefen?
Kucağımda bir nefestin,
Bütün umutlarım tükendi,
Hayat damarlarım kesildi aniden!

Nasıl anlatayım çocuk
Seni dünyalılara nasıl
Kanatlanıp gidiyorsun
Vallahi o çok sevdiğin kuşlara benziyorsun
O donuk gözlerinle beni aşka meylediyorsun.

Daha dündü
Sokaklarda ışıl ışıl gözlerin
Ağzında gülüşün,
Kalbin, ah kalbin nasıl heyecanlı,
Atardı her sevgiye,
Her korkuda titrerdi kalbin,
Bilmem ki ne diyeyim,
Seni benden alan kader mi?
Bu kara dünya senin yokluğuna değer mi?
Bir gün elbet, bir gün
Hesabı sorulacak;
Senin o melek oluşun,
Senin o hep çocuk duruşun,
Seni kollarıma sarışım,
En son gözlerinden öpüşüm,
En son aklara sarışım
Zalimden hesap soracak.

Hoşçakal şimdilik melek yüzlüm
Hoşçakal üzüm gözlüm
Bu hasret uzun sürmez
Bu hasret ateşi hiç sönmez...

Ey dünya uyan,
Ey nefis uyan!
Bu habis soylular kaplamışlar dünyayı
Uyan insanlık, ölmediysen uyan!
Bir babanın, bir ananın bağrındaki ateşe
Bir feryada bak uyan
Rahat yataklarda uyuyan çocukların için,
Her sabah gün doğumuna
Gülümseyerek bakan gözlerin için uyan...