Uyandım Masallardan

uyandım...
gece yarısıydı

umuda sarıldım korkuyla
buz gibi kaskatıydı

-gerçeğin kurşunuyla vurulmuş
alnının tam ortasından-

ortalık kan revan...

gece çıldırmış dolunaydan

çıldırdım o an
ve tüm virgülleri topladım hayatımdan
tek tek dikip ayağa
birer nokta koydum altlarına
ses olsun diye
boğduğum çığlıklarıma

...

aksime baktığımda
bin-bir parçaya böldüğüm aynalardan
her şeyim tamamdı da
bir bendim noksan

bir de dudaklarım...
dudaklarımdı kanayan

gece yarısında bir dolunayda
vazgeçtim aşktan...

şimdi / dudaklarımı geri istiyorum
öptüğüm kurbağalardan