Uyanmak

yine gelip çattı saat

gece çabuk tükendi

daha uykulara doymadan

daha uyanmaya hazır olmadan

tenhaydı

karanlıktı sokaklar

yeni güne alışmak mı ?

bu seher vaktinde

dalga dalga kuşkular yüzümde

her dalga uyku

bekledim uykulardan kaçmayı

bekledim karanlığı

kendime gelemeden

metro otobüs cinneti

gözlerim yorgun

sönmüş yıldızlar gibi bakıyor

karanlık ve yalnızlık sabahında

bugün sis var

puslu her şey pus bana

sonu gelmeyen cümlelere benziyor

yüzüm

içimde bir ıssızlık

yine yalnızlık yollarda

upuzun kış geceleri

bana çok kısa

hemen sabah oluyor

bu son olsun

son diyerek

yollara girmek

merhametsiz sabah ayazını yemek

üzerinde durmadığım

korkulardan geçerek

yürüyorum

isyanlarımı gizleyerek

yeni güne nasıl alışacağım

yüzüme yakışan gülümseme

nerede !

bin parça soluk benzim

suyu çekilmiş ırmak gibiyim

kendimi temize çekmeliyim

yüzümde kederlerim silinmeli

kimse savrulduğumu bilmemeli

kimse

yollarda büyüdüğümü düşünmesin

güneş kendini gösteriyor

nihayet geliyorum

elektrikler kesik

dışarıda sis

ruhum belirsiz

üşümekler sarıyor beni

bir de

bugün nasıl geçer düşüncesi..

12.10.2019 /üsküdar