Uydum Akıllı

gölgeleri güde güde yorgun bir tutam ışık
ufuk çizgisinde değil
dinleniyor yorgun bedenimde ıslak ıslak
ne tuhaf soğuğa kilitli kış sabahları
hep fark etmenin şükrüne gebe
kah yoluma dolanan
bir kedinin aç çığlığı hatırlatıyor yaşamı
kah elime dokunan
ölü igde ağacının cansız kolu bacagı benziyor
ahbab çavuş ilişkili aşklarıma




ne tuhaf soğuga kilitli kış sabahları
radyodan hüzzam şarkılar çalınırdı küçükken
ayrılık, karlı dağların arkasında bir köydü o zaman
ısıtırdı odaları bana sevgisini katanlar
belki bir sobayla
belki demli bir ıhlamurla
küçülürdüm küçülürdüm eskiden
buz perisinin kristal şekilli mektuplarını
camlardan okuyan
çağla gözlü kız olurdum aniden
nerde o eski ayazlar
takvimlerden kim sildi onları





ne kırağı, ne yaşlı rüzgar kim olduğumu soruyor
soluğumu soğuk taşlarda alıyorum
ordan oraya puslu özlemler bırakıyorum
ağır değil artık tüm ayrılıklar
bu nasıl kaide
buza dikilmiş bir gül kadar susuz
tatlı su karışmış deniz gibi tutsuz
umutsuz vede mutsuz
soğuğa kilitli kış sabahları yaşıyoruz

Oysa tutku var tutku
Oysa yaşam var yaşam

belki hepimiz küresel iklim değişikliğe uyduk
malesef uydum akıllı olduk