Uyu Diye Sevda

Uyku 

keklik takımını bekleyen,

fakalanmış

bir kekliğin sesinde,

ihanetin ve adanmışlığın titrek sesinde...

Sewda! Kapat kulağını  fakalanmış kekliğin sesine ve uyu,

ihanet eden sen değilsin.

uyku

avucunda jelibon,

elinde oyuncak poşeti tutmuş,

çocuğun gözlerinde,

yıkıntılardan,

depremden ürkmüş,

kapkara gözlerinde,

gülümsemeler gebe...

Sewda! gör yıkıntılar içindeki çocuğun kapkara  gülümseyen gözlerini  ve uyu.

sen gebe ettin o gülümsemeyi...

Uyku

Ruhumuzdaki sızıda,

Bir yağmur bekleriz yürümek için,

(yürümek anlamanın kaynağı,

yürümek kaybolmak )

kuruyan gözlerimize,

gözyaşı olsun diye değil,

baharda çiçek olan, meyve olsun diye yarınlara,

yoksa, 

mezarda bahar yaşanır mı ki?

Sewda! nergizler ve bahar ne hoş olur sen uyursan,

mezarda dahi...

uyku,

yaratılmış evrende, secde eden dağlarımız,

bir toplu iğne kadar olmasada,

1000 evrenden büyük...

1000 evrenden büyük dağlarımızda

senin sesin,

yıldızlar kadar ışıltılı,

senin sesin,

pamuk şeker kadar yumuşak,

portakal çiçeği kadar kadifemsi,

senin sessin devrim kadar gerekli,

duymak istemeyen kulaklara..

sewda duy sesini ve uyu,

senin sessin onura secde durmuş dağlara bir ayet...

uyku

kaybetmişliğin geridönüşümmemesinde,

hangi inanamamazlıktasın ki,

hangi cehhenemiörtüyon ki,

uyuyamaktasın,

oysa

 bir dal, bir serçe aramakta...

Sewda! yüreğinin bakışında bir serçe dallanmaz mı ki sen uyursan?

harladığın köz yüreklerde...

uyku

derin kaygılar biliyorum...

ama geçecek,

geçecek derin kaygılar, (inadımızın muradıyla)

yaşanılacak derin uykular,

bir kokuştu denilecek,

ve eklenilecek....

'sevgi' yaşantılara