Uyumayı Özledim

Kafamı yastığa koyar koymaz

Gözlerimi huzurla kapatmayı özledim.
Ne düşünce akınları,Ne geçmişin gölgesi,
Ne de geleceğin belirsizliği dokunsun istiyorum ruhuma.
Hiçbir şey düşünmemeyi özledim,
Zihnimde susmayan seslerin sustuğu anları…
Kendimden geçmeyi,
Uykunun kollarında yavaşça kaybolmayı,
Bir geceyi sadece gece olarak yaşamayı özledim.

Uyumayı özledim…
İçim ürpermeden, kalbim hızla çarpmadan,
Birinin yokluğuna yanmadan,
Gözlerimi kapatmayı…
Başımı yastığa koyduğumda
Sadece yastığın serinliğini hissetmeyi…
Yorgunluğun sadece bedende kalmasını,
Ruhumun hafifliğini,
Ve deliksiz bir uykunun sabahını özledim.
Bazen uykusuz bir gece,
Bir ömrün özeti gibi gelir insana.
Dakikalar saat olur,
Saatler bir ömür gibi geçmez.
Ve o karanlıkta, en çok kendini duyarsın.

Uyumayı özledim…
Kendimi unuturcasına,
Hiç kimseyi, hiçbir yeri, hiçbir şeyi düşünmeden
Zihnimi susturmak,
Yüreğimi uyutmak istiyorum artık.
Bir anlığına bile olsa
Kapanan gözlerimin ardında
Sonsuz bir sessizlik bulmak istiyorum.
insanın kalbi Uykuda bile ağrırmı…
Düşlerinde bile incinirmi…
Ve ben sadece bir gece,
Hiçbir şeye üzülmeden uyumak istiyorum.