Uyurgezer Dramalar - 2

-Ne ucuz duvar kağıdıdır odamın
şu kapkaranlık gece -

Sana beyaz olmayan sayfalardan gönderiyorum bu karanfili
Gri ormanlardan çaldım
Islaktım.
Ama Istanbuldum en çok
Uzaktım
siyahtım-siyahtım- yani...

Seni dünyanın saçlarından tanıyorum
ekvatorun kırmızı renginden
yeşilin sarıya olan düşkünlüğünden biliyorum
ben maviyi.

seni bir resmin tozlanmışlığından tanıyorum
bir fotoğraf karesini nasıl da yıktığını
begonyaların kokusunda görmüştüm ten rengini
duruşun karanfiller gibi
kırmızı bir yakamoz.


seni,odama dökülen denizlerden tanıyorum
yatağımın ucuna kadar sızan ışıkta görmüştüm
sendin karanlık.

türküler bir vapura binip
nasıl da geliyor ruhuma
işte bir acının çizgisinden
bir gülüşün külünden tanıyorum seni
öyküsün sen
bazen bir film
sen insanların koşuşturmasısın İstiklalde
kalabalıksın
İstanbul'da kalan bir hüzün çocuğusun sen
tekilsin , tek hecelisin.

seni tanıyorum
sen bir bağlamadan kopup geliyorsun
saç tellerimi öpüp
göğsüme doğru
bir gece
veya bir gündüz.

vakit şimdi güz

dudağım gökyüzüne uzanıyor
sıcağı öpme vakti güneş kadar
ay kadar öpme vakti geceleri
ey yabancı ! seni tanıdım
bir Tanrı öpücüğüsün sen

yirmiekimikibinoniki