Uzak İklimlerin Ayrılığı

Ellerim sana uzak bir coğrafya
Kıvrımları mavi bir nehir
Çizgileri çorak bir vadi
Rengi bozkırın sıcak sarısı
Yumruklaşan karlı bir dağ sırası
Her sallanışında esen rüzgar
Yokluğunda eritir buzlu camları
Varlığında üşütür sana ait anları
Dokunduğun an belirir ya kıvılcım
Uzak iklimlerdeki yangına benzer bu
Okyanuslar yetmez
Deniz denizdir ama kifayetsiz
Bir yağmurdan beklenen şifa
Bir damla yaşta saklıdır aslında.

Hepsinin sebebi ellerim...
Ayrılıklara öykünen başlangıçlar
Kuşlarına yabancı mavi gökyüzü
Mevsimine münhasır rüzgarlar
İçimizde beliren kasırgalar
Hepsini ülkene ellerimle koydum
Ülkeni elimle koymuş gibi buldum
Kum saatimizden kaçan kumlar
Sen gittiğinden beri evde yoklar
Zaman akıp gidemedi bu coğrafyada
Kapılıp gittiler toz pembe anılara
Oysa dedi şair,
Ayrılığın da vahşi bir tadı var
Ama o tadın kekre bir kokusu var!

Anımsa,
Çocukluğunu anımsadığın gibi anımsa
Küçük bir valize sığdırdın kendini
Sesini, cümlelerini, serzenişlerini
Kıskandığın imbattan şiirlerini
Birkaç parça can kırığıyla
Yapıştırdın gidiş biletini
Ellerinle tuttun ellerimi
Hepsi ellerimin suçu
Sustular avuçlarında suçlu gibi
Dönüşü olmayan coğrafyanın kırık biletini
Çekip alamadım diğer elindeki

Ama yaşamak zor, çok uzak olan uzaklarda
Nefesini de al yanı başımdan
Benimki şimdilik yeter bana
Bu yakın zamanlarda, yakın mekanlarda...

Merhabalı ellerim, sessiz ellerim..
Hepsi onun yüzünden
Şimdi alnımda duruyor
Bakıyor ufkun kızıllığına
Gökteki serseri kumlara
Taneleriyle yazdıkları masallara
Coğrafyada söylenen şarkılara
Kırık bir biletle yola çıkan yolcuya
Uğurlarken döktüğü bir damla suya
Bir ateşi örtbas eden bu şiirsel ayrılığa
Varlığına alkış tuttuğu yolcuya
Sallarken buldu kendini dedi ?elveda...'