Uzak Şehrin Masalı

Gün gelir yıldızlar söndüğünde; dil susar,
Gönül yorulur sahipsiz ellerde; aşka küser,
Budanır sevda körpecik dalında; derde düşer,
Soluğu kesilir dizelerde; karakışa kırgın gider,
Anılar yalnız kalır hecelerde; gecenin şavkı biter,
Günahın üç renginde; ayan beyan hazanı yaşar,
İki göz odada; insanın önüne alınyazısı çıkar...


Kurşuna dizildiğim heba gecelerde,
Mırıldandığım şarkılar bana yaren oldu,
Güzel olan ne varsa kaybettim,
Küçücük dünyamda nice hayallerimi yeşerttim,
İzi kalmış yaralarıma gülümsedim,
Hani Fesleğene feslikan derdin ya,
En çok da feslikan kokan gözlerini özledim,
Dirhem dirhem eksilen iki damla gözyaşımda,
Dudak payın kaldı demli çay bardaklarında,
Mahçup gözlerle baktığım defolu hayatımın,
En tehnasında çaresizlikler biriktiriyorum...


Anısı baki yaslandığımız dünlerde,
Kuşların merhametini diledim hep,
O masumiyeti,
O karşılıksız teslimiyeti diledim,
Eğer yoksan rüyalarımda şimdi,
Bil ki varsın dualarımda her ikindi vakti,
Hangi kapıyı açarsan aç,
Benim yüzüme kapansın olmayacağı varsa,
Hangi yoldan gidersen git,
Bana çıksın tüm çıkmazlar,
Güzelliğin gitti kederin kaldı hediye,
Gülüşümde de ağlayışımda da sen,
Sol yanım hep solmaya mahkum...


Kırgınlıklar bıraktın bana gönlü yamalı,
Hiç dönmesen de; resmin hâlâ duvarımda asılı,
Ellerimde hatırası batan; dikenli bi çalı,
Görürsen matemli gecelerde; umudu yitik tasalı,
Allah’a emanet ol!
Bundan böyle nerdeysen,
Bizimkisi artık biçare dillerde,
Uzak şehrin masalı..