Uzaklığın Karanlığı

bazen

bitmeyen bir sessizlik yaşanır

bir bozkır uğultusu sarar

uzaklığın karanlığında

kendi halinde köyün bekleyişi

kısa ziyaretler

gelenlerin dönüşleri

sessiz hatta telaşlı

yakın uzak gurbetin insanında

tuhaf bir bağ

unutur gibi seviyorlar

giderek daha mı az seviyorlar

ve hangi mevsim gelecekler

köyün büyümüş çocukları

ve ne zaman yaşanır

yerinde durmak bilmeyen bahar

ah yılların çizgileri

geleni gideni olmayan

acıları irileşen yaşlılar

köyde akşamlar uzundur

geceler geçmez yolculuktur

öyle gün geceler olur ki

usul usul sis basar

bir çığ gibi köye dolar

bilmiş gibi köyün yalnızlığını

elem keder acılarını

kendini iyileştiren bir yaradır

beklemek

kaç acı birden inen yürekler

sabırla dokur

yolları gözler durur

duaların güzelliğidir

hayata tutunmak

köye yaslanmak..

mustafa kaya

17.02.2022 / istanbul