Uzakta

yalnızlık, görgüsüz
görmeyen gözler kaçmış g/özüne
görüldüğünde her söz geçersiz
zaman kemiğe işlediğinde vay halinize


ne gelen var gidenlerden
ne gidenler var içimden
aşk zahiri uğraşı
yanardağlar coşmuşken
ateş çarpmış çarpılana
su taşımaz kimseler
biliyor
biliyorum ki katkı maddeli aşklar gelse de
beyhude
bilmiyor ki bu Allah'tan


yalnızlık ,dazkır
dokundu vurdum duymazlığı
anlatamadım garipliğimi
bilmiyorum
darısı belki yarına
Sonra hani o hep kışın gelişi
korkusuyla yaşayan talihsiz güller
dilsiz bir yaprak peydahladı
aşkı zamansız
aşksız amansız
yaşayanlar gülümsedi
içimde yine itirafsız bozkır

güzel duruyormuş gibi
harfleri durmadan sessizleştiriyorum
üzgünüm cevahir yüreğim
sadece gecenin ayazını çekiyorum içime
ölü toprakta konan gecekondular gibi konuşkan
biliyorum ki Allah şiirleri seviyor da ondan

bilmiyor ki bu Allah'tan


ayrıldık barışamadık
uzandık sevişemedik
peki biz hangi kötüyü iyi ettik de
yalçın bir dağın köşe başında
yağmurdan sonra son bulacak o kara buluta konduk
oysa ki
hiç dans etmedik mutluluk saltosu atan sırtlanlarla
hiç yok olmadık yatarak yıldızların altında
ondandır
ıssızızlığımız çirkininliğimiz
karamsar bir pencerede diz boyu kayboluşumuz

kayın yıldızlar kayın
düştüğünüz yere selam edin
dönsem evime karşılayanım yok ki
o zaman yalnızlığı seç hanımım
sevmiyorum düşlerden aymayı
yarısı sarı yarısı beyaz yıldızlardan kaymayı

sırtıma kırmızı güllü şal ördüm
kar örtünce ne yaparım
bilmiyorum
dön dese de olmayan
yarın belki de var olacak olan
dönebilir miyim
son olsun diyorum
gönül bilmiyor ki