Uzakta Şehrin ışıkları..

Şehrin uzaktan ışıkları görünüyordu
Işıldayan alevleri vuruyordu gözlerimize
Yel yel süpürüyordu sırtını karanlığın/
Aydınlık bir pınar gibi akıyordu dalgalanan seslerinde yalnızlığın..

Kuşlar uçuyordu/sırtlarında rengini seçemediğim kanatları
Bir hoş rüzgâr esiyordu beyaz tüyleri arasından/
ufka doğru yel yel asırları geçiyorlardı
Ezan kokuları geliyordu ruhumuza/
Titreyen gölgeler gibi..uzakta ancak görebildiğimiz minareler arasından.

Gri bir hayat yükseliyordu o sessiz ve narin bacalarından
Mescitleri bekleyen evlerin,
Gittikçe ışığını yitiren,
kimsesiz görünen sarı alev gözlerinden.

Zaman yükseliyordu duman duman
Biliyorum ki gökyüzüne kıvrılan acı ve gri bir tondu uğurlanan.
Ağaç desenli seccadeler içerisinde cevval sesler saklıydı
Kendince içli dualar mırıldanıyordu dudaklar durmadan.

Dumanlar arasında savrulan
Tarifsiz beyaz ölümdü sanki
Mahzundu bulutları yırtan kıvrımları
Kalın bir duvardı öyküsü :
/ şehrin uzakta yalnızlığını
bir kemer gibi/ saran...ki kıştı zaman..

Delişmen bir gece gibi ayakta vakurdu seher
Şehrin görünmez içli hatırasına değerken sessizce elleri
Şiirler yağıyordu deliydi /şairlerin gizemli yüreğine
dizeler boyu elemli.dizeler boyu hasret dizeler boyu görkemli..

İnce bir nağmeydi uzaktan geçen tren sesleri
Gencecik kara benzeyen-
Düşerken doğaya henüz bembeyaz elleri
Dert olup ölüyordu sancılı ayaklarında
Taze bahar misali müjdeli..
Zikrin sancılarına garkolan gönülleri ..

Mor renkli zamanların şiirleriydi tüneyen
Kimselere diyemediğimiz içimizde coşan öfkemizdi
Böğrümüze vuran satırlardı/harf harf
Dizeler boyu kanıksadığımız /özlem duvarlarını yırtan
Kalabalık bir acıydı hep üzerimize gelen yalnızlığımız ..

Ne zaman uzaktan baksam:
Görsem bir sessiz şehrin ışıklarını
İçsem yudum yudum tüm devingenliğini griye çalan mavinin
Bir avuç günah sanarak hatırlarım,
Belki sana dönük belki senden ziyade
Kırarak kabuklarını rengini yitirmiş duygularımın..

Sana açılmış bir el gibi çalarım hep yüzüme
görmeden kimseler ağlarım,kıyılar boyu öksüz
gecenin seher yüzüne dökerek gözyaşlarımı
kendimi yalnızlığa saklarım..
..erir içimde bir garip olurum
Diyemem kimseye dertlerimi şiirden gayri..
kendimde kaybolurum..


20/12/06/İstanbul