Uzaması Bitti Tüm Dileklerimin

gözünü kapatınca hiç olmamışlık tadı
kalpli bir posterin baş ucunda ağladı

son günlerde
geçmiş nasıl istenirse öyle uyanırdı dibimde
ırmak boylarına şarkılar söyleyen bir çocuk olsam
ziyaretçi günlüğüne karalama sıkıntılar dökmüş hemşire
aylak aylak kuşlar takılıyor pencerelere
eski tırnak izleri yenisi ile örtülmüş sakat
sarhoşluğunu hatırlatıyor geçmişin
tokat çakan darbeli matkap curcunasında
tadilat menşeli işçi elleri
alt katta mı üste mi duvarın arkasında mı
hem cinsine yaranmaya uğraşıyor kavanoz
sesi kaçmış ihtiyarlar korosundan kovulan

dışarıda günlük işlerini yeni bitirmiş bir hoşluğa tav olur mevsim
çocuklar koşar sıradan
adamlar tükürür yere göğe
arabalar vızıl daşır kan ter
bir satıcı bağırır kendi acısına antrenman
çatılarda kırlangıçlar kanser

ve kara yara
ara tara
bul onu

içimde ayak sesleri suç üstü yakalanmış bir şiir
tedirgin bileklerini sokuyor suya
yalan söylüyorsun değişmeyecek
uzaması bitti tüm dileklerimin
bak
yeni yaralarım var şimdi.