Üzdük Onu

Üzdük Onu

ah edemedik hayıflanamadık
çoban olamadık
üzdük onu
üzdük...

o çoban ki
ruhunda aşk sözünde vefa
gözyaşları kevser
pervaz etti çöllerde
koştu insanlığın efendisine
ya biz ne bir damla yaş
ne ötenin sevdası
ah edemedik
hayıflanamadık
üzdük onu

el değmedik mahrem
iniltisiz sokak bırakmadık
savrulduk rahatın velvelesiyle
gazel bile olamadık yorgun poyraza
ah edemedik
hayıflanamadık
çoban olamadık...

üzdük onu
?Medine'nin Gülü?nü
hem neyimiz eksik ki
saldık kendimizi
işvenin kucağına
unuttuk hüzünlü tepeleri
sönmeyen gecelerde
ah edemedik
hayıflanamadık
üzdük onu
üzdük...

10.10.08 Bursa