Üzerime Karanlık Çöktüren Bu Odadan Ayrılıyorum

Duygularımı harekete geçirmektir amacım
Elimde kalem seni unutmaktır bu mısralarım
Gidiyorum kırık bir alemden sana sesleniyorum
Güzel günler geride kaldı ruhun hala bende
Boş umutlar bile tükendi ama kokun hala üstümde

Rutubet kokan bu odam sensizliğime ağlıyor
Sessizlik çöktü üzerime sanki kıyamet kopuyor
Aklıma geldiğinde hoyrat bir gülümseme oluşuyor
Sanki ellerin ellerimde gözlerin gözbebeğimde
Sana bakıyorum içim acıyor sadece
Çünkü birazdan kaybolacaksın istemesemde biliyorum
Ebedi bir uykuya dalacaksın usanmadan
Amacım seni incitmek mi zannediyorsun
Kılına zarar gelse biterim biliyorsun
Belkide bilmediğindendir bu hissedişsizliğin
Sana dokunmak değil hayalim sadece seni görmek
Beni mutlu edecek şeylerden biri gözlerinde kaybolabilmek

Kaybolmak istiyorum çıkmaz bir sokakta
Zifiri bir karanlıkta elini tutmak istiyorum
Beni görme içim sızlasın farketmez
Bileklerini hissedeyim işte bittiği andır keder

Şimdi gidiyorum bu masadan kalkıyorum

Belki yarın yok benim için ama yinede korkmuyorum

Üzerime karanlık çöktüren bu odadan ayrılıyorum