Üzerinde Uçuşan Pötikare Bir Gömlek

her hali bambaşka güzeldir aşka ithaf
satranç oyunu taklidi, zekice bir bakış
belki de içten içe çürüme ki
oda bitkisel hayatın hüzünlü sonu
üzerinde uçuşan pötikare bir gömlek
gönlü gibi içi bir dolu bir boş
masada dizleri , eğimli rüzgarın dengesini bozacak şekilde dik
diyebilirsiniz ki doğada euclides kurallarına yer yok
sonsuz aşkın nasıl somuta döndüğünü görmek için
fraktal gözlere ihtiyaç var
üzerinde uçuşan pötikare bir gömlek
savunma ile ilişkili korkularımın
karasızlığına konuşu
sonra gidip denize sürüklendiler
boğaza yakın bir yerde
pullu bir balık yemiş olabilir bilmiyorum
(doğa daki zayıf türler gibi renkli olan her şeye kanıyorum
acilen birincil suksekyona ihtiyaç var)





sen geleceksin diye pirinçleri ayıkladım
gelip geçerdi de boşa geçmezdi su
sertliğini kaybederdi ,bir tutam buhara dönünce
silme ihtimalin olur muydu dimyata gidenin gözyaşlarını
hayatımın ne de çok çeri çöpü vardı
şimdi günler bir birinin üzerine yapışmış gibi
daha çok dayanacak benden omuzlarımı kesen hüzün
ayıkla ayıkla bitmiyor





üzerinde uçuşan pötikare bir gömlek
özgürlük gibi dik kenarlı
kader gibi içi bir dolu bir boş
tesadüfen bulmuştuk müzikle uğraşırken birbirimizi
oysa mızıka çalacaktık Bremen'de
o sıralarda kalbimi pudra kutusunda muhafaza ediyordum
açıp açıp pembe pembe kokluyordum,aşkı
kalbini çalan hırsızları kovaladıktan sonra
mutlu mesut yaşayacaktık bir evde
söz verdiği halde gelmedi
hırsızları kovalamak için
en üst sesle bağırmaya başladım
çığlıklarımı kimse duymadı
sadece karlı bir dağı yar zanneden ,güneşten başka
yine masal dinleyen çocuk oldum ağladım


bu ara da


pilav dibin kara

ama

seninki benden kara