Üzerlik Kokusu
I
sessiz
sakin bir gece
-yıllar geçti, kurtların ulumasını duymalı bu şehirde-
hava ılık
ve yağmurlu
günahlarından arınıyor alaca
damla damla çoğalıyor huzur
II.
ne tuhaf değil mi?
bazen huzurunu kaçırıyor insanın huzur
kötü bir şeyler olacak endişesi
sürekli beynimin bir köşesinde
alıp götürüyor bir güç beni,çocukluğuma
üşüyorum!
üzerlik kokan
toprak damlı evimizi hatırladıkça...
(Peşimi bırakmayan acılar)