Üzgünüm

Bir yirmialtı yıl bıraktım geride;
Göz yaşlarımla suladığım ümitlerim,
Bir türlü yeşermedi, soldu gitti.
Açmadı gönlümdeki baharlar,
Yarınlarıma güneş hiç doğmadı.

Sevdalar kuş oldu uçtu ıraklara,
Çırpındı bazen yüreğimde sızılarım,
Bazen de uzak denizlerde bir yelkenliydi umutlarım...
Uzak, çok uzak dehlizlerdeydi rotayı şaşırmışlıklarım.

Ne sen geldin, ne de ben gelebildim.
Gelip geçen yıllara sordum seni tanıyamadılar,
Kalbime sordum / hiç unutmamış.
Kendi kendime güldüm;
Aldanmış, aldatılmış, kandırılmış, unutulmuş...

Belki de hiç sevilmemişim,
Yada sevildiğimi sanmışım,
Gariptir yanılmışlığın inadına,
Bir insanın duyguları hâlâ coşar mıymış?

Ne bitmeyecek dediğim sevdalar yaşadım,
Hep sonu ayrılıkla biten;
Hasret dolu, hüzün dolu nice mektuplar okudum, satır, satır.
Vuslatın, özlemlerin kor gibi yakan yalın ateşini tuttum,
Her şeyi tutumda...
Bir tek avucumdan kayıp giden yılları tutamadım,
ÜZGÜNÜM...