Üzgünüm Anne

Karanlıklarda arıyorum seni
Gittiğin günden bu yana
Meyhane köşelerinde soruyorum seni
Beni bıraktığın günden bu yana

Resminle konuşuyorum artık
Hadi durma hayallerimi tekrar yık
Dolaşmıyorum hiç kafam ayık
Senden sonra dünyam hep dağınık

Kayboluyorum karanlık sokaklarda
Kendimi meyhanelerde buluyorum bir anda
Yapraklar bile bir hoş dökülüyor sonbaharda
Hadi susma söyle ne buldun onda

Tükendi artık umutlarım
Kalmadı bak hayalim
Sensiz geçen günlerde ben hep ölüyüm
Söyle sana nasıl içmeyeyim

Her günüm artık isyanla dolu
Üzgünüm anne unutamam ben onu
Bitemez böyle bu masalın sonu
Bitirdiler bak anne oğlunu